China 11
Onze voorlaatste dag is aangebroken. Tijdens het ontbijt hoorden we van een leuk wijkje dicht in de buurt van het hotel. Het was even zoeken maar we vonden het. Het is een kleine laagbouwwijk tussen de hoge flats met woningen en veel leuke winkeltjes en restaurantjes.

Zo keken we de wijk in			Renoveren met bamboe stellingen
	In een theezaakje mochten we thee proeven dat naar salmiak smaakte. Tegen mij zei de verkoper dat deze thee goed was voor de liefde maar tegen iemand anders zei hij dat het goed was voor het geheugen. Misschien gaat het samen.
Een klein straatje			Even thee proeven
Een leuk Thais berenrestaurant			In de vele zijstraatjes bevinden zich de woningen

’s Middags namen we de metro om naar een markt te gaan maar bij de receptie hadden ze ons verkeerd begrepen en we kwamen terecht in een supermoderne wijk met veel neon en dure winkels. Desalniettemin was het leuk om daar rond te wandelen. De roltrappen werken hier soms net anders dan bij ons. Ik liep even te suffen en ik stapte op de roltrap om naar boven te gaan. Deze ging echter naar beneden. Moet je voorstellen wat er dan gebeurt. We liepen allebei te gieren van het lachen.
Toen we de warenhuizen daar zat waren, namen we de metro naar de Franse Concessie. Het is een uitgaanswijk die gerenoveerd is en wordt en als erfgoed beschouwd wordt maar waar je weinig Frans aan vindt. Hier en daar schiet er een rat voor je voeten weg als je tussen rommelig uitgestalde waar van de winkeltjes laveert. In de kleine straatjes speelt het leven zich veel buiten af en er zijn leuke kleine restaurantjes waar we natuurlijk ook even een kunstig gemaakte cappuccino moesten drinken.

Toen we bij de wijk aankwamen, kon je verschillende kanten op volgens de borden. Waar we eigenlijk wilden zijn, kwamen we niet terecht, we waren in het Chinese deel en achteraf ben ik daar ook wel blij om. Moderne wijken zie ik genoeg, Chinese niet.

Een van de staatjes waar de mensen wonen		Het leven speelt zich buiten af
Deze man woont blijkbaar buiten		Een kunstig gemaakte cappuccino

De metro is trouwens erg goedkoop en uitgebreid. Het zijn enorme complexen onder de grond en je komt razendsnel op je bestemming. Er zijn zelfs meerdere lagen treintunnels boven elkaar. Je moet soms hele einden lopen om bij de juiste metrobuis te komen. Je loopt soms net zo lang als de trein rijdt alleen rijdt de trein iets sneller.

We moesten af en toe de weg vragen in ons beste Chinees maar een briefje met daarop de Chinese tekst geschreven deed wonderen en richting wijzen met de vinger ook. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en doen heel erg hun best om je te helpen. Aan de andere kant zijn ze heel erg onbeschoft want ze duwen je zo van de sokken of pakken het laatste sneetje brood dat je hebt kunnen bemachtigen en roosteren. Dat moet je met gevaar voor eigen leven bewaken. O ja, in het Chinees bestaat, denk ik, het woord voetganger niet.

Daarna zijn we teruggegaan en ergens onderweg in een typisch Chinees restaurant aten we een Chinese maaltijd, met stokjes natuurlijk. We moesten zelf ons drankje inschenken en de serveerster begreep niets van ons wat overigens  wederzijds was. Ze wees naar de keuken en brabbelde iets. Op een toonbank stonden containers met onbestemde drankjes. Ineens begreep ik wat ze bedoelde en ik liep erheen en probeerde ze alle vier. Iedereen in de zaak zat verstolen te lachen maar ik ging stug door en vond iets dat te pruimen was voor mijn Nederlands ingestelde smaakpapillen.

Deze man probeert zijn waar zo snel mogelijk door de smalle straatjes te manoeuvreren	Deze man heeft het zo druk met bellen dat hij midden op de weg blijft staan

De laatste dag van deze vakantie is aangebroken. ’s Morgens nog hier en daar wat rondgewandeld en om 3 uur stonden we paraat. We gingen als eerste de Yuyuan tuinen bezoeken. Dat  betekent de tuinen van het geluk. In 1559 besloot een jongeman deze tuin te laten aanleggen om zijn ouders te eren.

De Yuyuan tuinen		Een van de vele doorkijkjes

Tijdens het diner werd het donker en he was een pracht gezicht, een waardige afsluiting. Geweldig, een zeer goede keuze van onze Nederlandse gids. We stonden te genieten van al de prachtige verlichting om ons heen op het voormalige terrein van de Wereldtentoonstelling.

Even proosten op “het laatste avondmaal”		De brug onverlicht
Zelfs de bomen zijn verlicht		Nu verlicht in prachtige kleuren
Overdag ziet het heel anders uit		De Mercedes Benz Arena
Een lichtschilderij		Sprookjesachtig verlicht met een torenflat op de achtergrond

Nu zijn we weer thuis met onze herinneringen aan een land dat met verbazingwekkende sprongen vooruitgang boekt, waar met grote snelheid oude wijken worden afgebroken en vervangen door nieuwe moderne, een land met bruisende steden met mensen waar de mobieltjes aan hun handen geplakt zitten en vol met grote dure Europese auto’s, meer dan bij ons. Maar ook zie je het contrast met de oude charmante wijken waar het leven zich buiten afspeelt. We zullen onze herinneringen koesteren.